تحلیل طرح معماری کتابخانه ملی ایران از نقطه نظر مسیر حرکتی کاربران

این مقاله به نقد چگونگی طراحی مسیرهای حرکتی کاربران در کتابخانۀ ملی ایران می‌پردازد و نشان می‌دهد سازماندهی فضاهای معماری در یک کتابخانه، چگونه می‌تواند بر سهولت دسترسی به فضاهای مختلف و زمان صرف شده برای دسترسی به آنها این کار مؤثر باشد. نتایج این مطالعه می‌تواند کارایی کتابخانۀ ملی را از این نظر تعیین و اثرات آن را نشان دهد. هدف اصلی این پژوهش، ارائۀ نمونه‌ای الگووار برای سنجش ارزیابی طراحی بناهای ساخته ‌شده و آشکارسازی نکاتی است در مورد طراحی معماری بناهایی که طول مسیر دسترسی در آنها اهمیت ویژه‌ای دارد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوۀ گردآوری داده‌ها، پیمایشی است. جامعۀ آماری کاربران کتابخانه ملی ایران در دو دورۀ متفاوت تابستان و پاییز انجام شده است. پس از تعیین مسیرها توسط پرسش از مراجعان و انتقال آنها به روی نقشۀ رایانه‌ای بنا، فاصله‌های طی شده میان مراکز حرکتی، تعیین و پس از تحلیل، یافته‌ها به صورت جدولها و نمودارهایی ارائه شده‌اند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از روش آماری (توصیفی و استنباطی) استفاده شده است. نتیجۀ کلی اینکه باید میان تعداد دفعات مراجعه و طول مسیر رابطه‌ای معنادار وجود داشته باشد. بررسی حاضر نشان می‌دهد کتابخانۀ ملی از این وضعیت ایده‌آل اندکی فاصله دارد.